Kwadratowy tornister
Maszeruję wolnym krokiem do szkoły. Nagle mignęło coś koło mnie. Słychać tylko chichotki i szepty. Patrzę wprost siebie- nic, następnie w dół. I co widzę? Wielki, kwadratowy tornister, nad nim kawałek czupryny, a pod nim szybko przeplatające na przemian się nóżki.
Pewnie to niczym nieustraszeni uczniowie klasy zerowej. Dopiero teraz zauważam idące przed trollami mamy, plotkujące o swoich maleństwach. Tak sobie myślę, że fajnie by było wrócić do tamtych czasów. Pamiętam doskonale. Ten płacz w szatni gdy mama zostawia nas samego skazanego na zaczepki kolegów, wrzask i łzy rozwiązanych sznurówek, których nie potrafimy zawiązać, rozlany sok, który stworzył w naszym tornistrze falę Tsunami.
Fajny był szalony wiek sześciu lat. Mamusia wytarła nosek, ubrała, nakarmiła, rozwiązała pracę domową :) Wtedy jeszcze nie zdawałam sobie sprawy co mnie czeka, co będę robić w przyszłości. To znaczy obecnie też nie mogę wiedzieć kim będę, ale wiem co już mnie bardziej interesuje, do czego mnie ciągnie. Teraz jest inaczej.
Dawniej kiedy zazwyczaj, gdy dumna mama przed całą rodziną zadawała pytanie do synka:
-Kochanie, powiedz teraz wszystkim ładnie kim będziesz jak dorośniesz?
-Będę stlażakiem, plezydentem, lekarzem....- odpowiadał maluszek.
Mówiliśmy tak, a sami jeszcze nie wiedzieliśmy kim jest i co robi taki prezydent. Dlaczego o tym piszę? Ponieważ chcę, abyśmy się zastanowili troszkę nad swoim życiem, zaczęli się uczyć i usamodzielniać. Niby do dorosłości zostało nam trochę czasu, ale dobrze wiemy że nadejdzie ona niespostrzeżenie, tak jak umiejętność zawiązywania butów :)
Blondaskinia
- z pozdrowieniami dla wszystkich metrowych łepków :)
P.S: dla uzasadnienia: wyrazy ,,stlażakiem" i ,,plezydentem" są świadomie tak napisane dla uzyskania efektów seplenienia się. Nie należy formy Blondaskini naśladować, gdyż może być to spowodowane jedynką z J. polskiego:)
Komentarze
|
