Gimnazjum przy Licealnej 1

Naszym patronem został Adam Adamandy Kochański. Myślę, że każdy z nas potrafi choć w paru słowach powiedzieć kim był patron naszej szkoły. Nic się jednak nie stanie, jak króciutko przytoczę jego biografię. Nasz sławny Dobrzyniak jest znany dzisiejszym naukowcom jako matematyk, astronom, filozof, filolog, konstruktor zegarów i machin. Kochański był uczonym, mogącym chlubić się znacznymi osiągnięciami, prezentującym bardzo szeroki wachlarz zainteresowań, dlatego więc możemy bez obaw nazywać go człowiekiem renesansu.

Jako uczniowie szkoły noszącej imię tak „wielkiego” człowieka oraz jako Dobrzyniacy (poniekąd jego potomkowie, chociaż jako ksiądz jezuita pewnie własnych potomków nie posiadał) zmuszeni jesteśmy godnie reprezentować nasze miasteczko.

W naszej szkółce panuje dość przyjazna atmosfera. W każdym razie nikt nie obrywa na przerwach. Wszelkiego rodzaju występki uczniów są ucinane przez opiekunów i naprawiane przez samych winowajców. Nauczyciele starają się być litościwi i w miarę możliwości nie stawiają pał, jednak w tej sprawie dużo zależy od nas - uczniów. Nie będę wymieniać składu rady pedagogicznej, gdyż byłaby to długa i niewdzięczna praca. Większość tutejszej społeczności na pewno go zna. W każdym razie mamy dwa języki obce: angielski i niemiecki. Oraz nasz ojczysty i matematykę, a poza tym jeszcze wiele innych obowiązkowych przedmiotów (tak jak w każdej szkole).

Nasi nauczyciele okazali się wspaniałomyślni i oprócz zajęć obowiązkowych sprezentowali nam zajęcia pozalekcyjne. Rozwijają one nasze liczne zainteresowania i budzą w nas cechy młodych przedsiębiorców (pakiet wrześniowy) oraz dziennikarzy (Nawojka – gazetka internetowa). Istnieją również liczne koła takie jak: koło teatralno – recytatorskie, biologiczno – chemiczne - dla młodych lekarzy i chemików, matematyczne i fizyczne- dla umysłów ścisłych, historyczne oraz integracji europejskiej pozwalające lepiej poznać nam tradycje i zwyczaje naszych sąsiadów...itp.

U nas wszyscy jesteśmy wielką rodziną i w razie potrzeb nie mamy obaw, by podzielić się naszymi problemami z którymś z pedagogów. Jesteśmy bowiem traktowani przez nich jak dorośli ludzie. Odnoszę wrażenie, że zależy im nie tylko na tym, aby przekazać obowiązujący materiał, ale również aby nas wychować.

Myślę, że nieraz jeszcze zatęsknię za tym „szkolnym rajem”, człowiek zazwyczaj nie docenia tego, co ma. Chociaż nie należy mówić „hop” zanim się nie przeskoczy, nie boję się, że sobie nie poradzę w liceum, gdyż tu w Dobrzyniu zostałam dość dobrze przygotowana do drogi w nieznane i coraz bliższych testów gimnazjalnych. Nasza szkoła nie wyróżnia się za bardzo ani też nie pozostaje w tyle za innymi. Mamy zwyczajne gimnazjum, takie jak każde inne.