Jestem inny. Czy to problem?? 2

Sama do końca nie wiedziałam, co właściwie oznacza ta sentencja. Nigdy bowiem nie zastanawiałam się nad tym. Dla mnie oczywiste jest, że każdy z nas jest inny zarówno w sensie charakterku jak i wyglądu.

Jak dowiedziałam się na jednej z pierwszych lekcji religii „Bóg nie stwarza bubli”, więc wszyscy jesteśmy wyjątkowi, przynajmniej w oczach Stwórcy.

Ale co to znaczy być innym? Słownik języka polskiego tak podaje definicję słowa „inny”: „nie ten sam, nie taki sam, drugi, dalszy, odmienny, zmieniony”.

Moja ośmioletnia siostra natomiast swoją definicję inności oparła na serialu animowanym „Chojrak, tchórzliwy pies” i brzmi ona tak:
„Chojrak bezgranicznie kocha swoją panią i zawsze ratuje ją z rąk potworów, a Eustachy ciągle ogląda telewizję i mówi: „Żono jestem głodny”. Natomiast Miuriel buja się na krześle i ciągle „stoi przy garach”. Jakby wszyscy w tej bajce byli tacy jak np. Eustachy to byłaby ona po prostu głupia.”

Tak więc dochodzę do wniosku, że gdybyśmy wszyscy byli identyczni to świat byłby nudny, albo jak to powiedziała moja siostra-głupi. Zatem „inny” wcale nie znaczy gorszy.

Ale w jakim sensie ja jestem inna?
Moja inność raczej nie objawia się w wyglądzie, bo na ulicy pełnej ludzi nie wyróżniam się zbytnio tj. nie noszę skórzanych spodni, (zresztą kurtki też) nie mam tatuaży, ani kolczyka w nosie, lecz może to i dobrze.

Niedawno czytałam wywiad w „Gali” z Ethanem Hawke, zatytułowany „Jestem trochę inny”. Dlaczego ten wspaniały aktor, pisarz, reżyser uważa się za „innego” ? Autorka wywiadu Anna Rączkowska pisze, że Hawke „ma poczucie humoru, inteligencję, wrażliwość i dystans do Hollywood.” Czy to czyni go innym? Tak, ale innym w sensie lepszym.

Na pewno jestem inna niż Kasia, Zosia, Tomek, Piotrek, itd. Tak samo jak oni wszyscy są różni od siebie. W trakcie pisania tego niby-reportażu przypomniała mi się pewna dziecięca piosenka: „Każdy z nas ma jakiegoś bzika, każdy z nas jakieś hobby ma.” Jest to też pewien przykład odmienności np. moja siostra zbiera wszelkie wycinki z gazet ze Scooby’im doo, a ja no cóż, ja z Pawłem Małaszyńskim.

Ale czy to, iż spóźniam się na umówione spotkania, bywam leniwa i gdy wstanę lewą nogą nikomu nie szczędzę złośliwości czyni mnie kimś innym w sensie wyjątkowym? Wątpię czy tym drugim, ale pierwszym-raczej tak.

Każdy z nas powinien przede wszystkim być sobą i to będzie czyniło go kimś niepowtarzalnym i niespotykanym. Bo czy jeden niezwykły człowiek nie znaczy więcej niż tysiące ludzi starających się dopasować do pewnych stereotypów, próbujących się wcisnąć w jakieś uniformy? Więc każdy z nas jest inny i nie należy się tym przejmować, wręcz przeciwnie, starajmy się tą inność w nas pielęgnować, jeśli oczywiście nie jest to lenistwo czy coś w tym rodzaju.