Między dzieckiem, a dorosłym

Porzucają świat wyobraźni, marzeń. Zamiast ich wyznaczają sobie cele, do których dążą w odpowiedniej sobie wyznaczonej kolejności, aby tylko je jak najprędzej zdobyć, nawet, jeśli kosztem innych. Stając się osobą, która sama może sama decydować o swoim życiu otwiera się strefa porzucenia wiary w magię, siłę ducha.

Gdzie podziała się moc Wróżki Zębuszki, Świętego Mikołaja, Jasia i Małgosi czy trolla z pod mostu? Tak często została zastąpiona mocą w polisę ubezpieczeniową, złote karty i wszystkiego, co wiąże się z luksusem i dostatkiem.

Znajdując się pod linią +18 ciągle poszukujemy drogi do zrealizowania swoich marzeń, odnalezienia prawdziwej przyjaźni. Szukamy dla siebie miejsca na tym świecie. W świecie, który jest przepełniony ufnością, wiarą i nadzieją, że nie koniecznie jutro musi być takie samo jak dziś.

Wraz z uzyskaniem pełnoletności, może nie od razu, ale z czasem, powoli, wchodzimy i jednocześnie zamykamy się w kręgu bojaźni otwierania się na to, co piękne. Bo czy dążenie do realizacji marzeń, ale takich związanych z uszczęśliwianiem swoich wartości moralnych, rozszerzanie swoich pasji, troska o przyjaźń, miłość, pielęgnowanie tego, nie jest piękne?

Rzecz jasna, nie wszystko jest takie proste jak się wydaje. Jest praca, chęć zdobycia odpowiedniego wykształcenia, założenia rodziny i zapewnienia jej jak najlepszej przyszłości(niekoniecznie w tej kolejności).

Owszem, to jest ważne, ale w tym pośpiechu podbijania świata powinien znaleźć się czas na to, co dawniej przepełniało nasze dziecięce serca. Wbrew pozorom myślenia dorosłych da się to wszystko pogodzić.

Pielęgnowanie przyjaźni z pracą, zajmowanie się rodziną z rozwijaniem swoich pasji. Trzeba tylko, albo i aż, w to uwierzyć i wziąć się do roboty! Nie uciekajmy od swoich dziecięcych pragnień i tęsknot. Życie nie trwa wiecznie, po co potem żałować, że się czegoś nie zrobiło?

W natłoku problemów, ciągłego pośpiechu, spójrz na
świat oczami dziecka. Pomyśl czasem jak ono. Może wtedy spojrzenie na rzeczy wydające się z pozoru trudne sprawi, że staną się one proste. Nie bój się od czasu do czasu jeszcze raz stać się beztroskim dzieckiem.