„Gej to też człowiek…”-zapoznaj się z samym sobą

Na świecie żyje wiele miliardów ludzi. Nie sposób jest tak naprawdę określić wszystkich jednym zdaniem. Jest pomiędzy nami dużo różnic, które niestety budzą często kontrowersje. Nie wszyscy w końcu jesteśmy tego samego koloru skóry, wyznania, orientacji itp.

I właśnie tu rodzi się problem związany z rasizmem. Ma on wiele twarzy jak np. nienawiść do „żółtków” czy cyganów, Ale skąd się to bierze? Ja sam próbowałem sobie odpowiedzieć na to pytanie. Niestety bezskutecznie, ponieważ nie mam problemów z azjatami czy innymi ludźmi o odmiennym wyglądzie.

Przede wszystkim chciałbym zagłębić się w postać homoseksualisty. Co nas tak intryguje w tych osobach ,co jest z nimi nie tak? Właśnie dlatego myślałem o tym i przez pewien czas próbowałem patrzeć z tej drugiej strony. Otóż co zobaczyłem… Wielkie nic! Nic się nie zmieniło ludzie nadal byli ludźmi, zwierzęta zwierzętami, a ja dokonałem pewnych spostrzeżeń.. Otóż teraz jeśli mówię o jakimś człowieku w tej chwili próbuje przez chwile „stać się” nim, czyli postawić się w jego sytuacji. Chciałbym spróbować zrozumieć, kim jest tzw. gej

Przejdźmy może do definicji słowa homoseksualizm:
Homoseksualizm (z greki homós = taki sam, równy, i z łac. sexualis = płciowy), inaczej: homoseksualność – zaangażowanie psychoemocjonalne i pociąg seksualny do osób tej samej płci. Jedna z orientacji seksualnych obok heteroseksualizmu, czyli popędu do płci przeciwnej, biseksualizmu, czyli popędu ukierunkowanego na obie płci. Trudno wiarygodnie ustalić, jaka część populacji jest homoseksualna, ale w badaniach wykazano, że osoby homoseksualne stanowią 2-7% populacji.

Pomówmy o sytuacjach z życia wziętych. Jest szkoła, a w nim uczeń mniej więcej w moim wieku(14 l.) myśli o tym co jest w życiu najważniejsze. Obserwuje innych kolegów, którzy zaczepiają laski, ciągnąc je za włosy ,przezywają i oczywiście w taki sposób dają znaki, że dana dziewczyna się im podoba. Co on robi? Próbuje tego samego. No ale coś mu nie pasuje, to go wcale, że tak powiem nie podnieca. Po pewnym czasie bardziej zwraca uwagę na chłopców. Jest to burza hormonów .Sam nie wie co z sobą począć. I tu rodzi się problem. Definitywnie jest innej orientacji niż pozostali ludzie, ale jak się zachować ,cóż począć. Jednym z wyjść jest przyznanie się do tego i bycie „odludkiem”. Lecz jestem przekonany ,że wybrałby samotność .To lepsze niż na siłę spotykać się z jakąkolwiek dziewczyną. Jest to zaprzeczanie samemu sobie. Jeśli po pewnym czasie to wyjdzie na jaw, co się stanie z tą dziewczyną. Ujmę to zwięźle: UPOKORZENIE, WSTYD. Bo jak można się pogodzić z tą myślą , że kochało się kogoś kto robił to wszystko tylko po to, by się ukryć. Więc lepiej żyć swym życiem ,nie wiem za jaką cenę, ale po prostu żyć.

Opuśćmy szkołę. Co na to rodzina. W tej kwestii miejmy tylko nadzieję, że jest ona tolerancyjna.
Ja sam nie wiem jakbym zareagował , gdyby taki człowiek trafił do grona moich przyjaciół.. Jest to jednak bez znaczenia czy jest to chłopak czy dziewczyna o innej orientacji niż ja. TO JEST PO PROSTU TEŻ CZŁOWIEK..