Czy zdarzają się dziś współcześni Don Kichoci?

Don Kichot żył w świecie fikcji. Wszystko to, co robił, mówił było realizacją jego marzeń. Chciał zostać rycerzem, dlatego wyobrażał sobie siebie w walce np. z olbrzymami.

Trudno było mu odnaleźć się w świecie rzeczywistym, natomiast my - współcześnie żyjący musimy się w nim odnajdywać, inaczej uznawano by nas za wariatów.

Gdyby na naszej drodze życiowej pojawił się ktoś taki jak Don Kichot, jego osoba wydałaby nam się „dziwna'', wywarłaby wśród nas ogromne zdziwienie i śmiech. Ludzie potraktować mogli by go jako człowieka chorego psychicznie. Nawet, gdyby tłumaczył swoje zachowanie tym, że realizuje swoje niespełnione dotychczas marzenia, nie zostałby zrozumiany.

Owszem, na świecie są ludzie, którzy pragną za wszelką cenę zrealizować swoje marzenia, ale nie żyją tylko marzeniami i nie realizują ich tylko we własnej wyobraźni. Robią to co powinni, by osiągnąć wyznaczony sobie cel. Śmiem twierdzić, iż doskonałym argumentem potwierdzającym moją tezę, jesteśmy my - uczniowie.

Gdybyśmy żyli tylko marzeniami to reszta rówieśników wyśmiewałaby się z nas, że nie jesteśmy obecni w rzeczywistym, otaczającym nas świecie, ponieważ dziś - niestety, najważniejszą wartością stał się pieniądz. Często realizacja marzeń wymaga od nas dużych kosztów zarówno pieniężnych jak i psychicznych, bo gdy nam się nie udaje, popadamy często w depresję. Gdybyśmy żyli tylko marzeniami odbiłoby się to na naszej nauce i kontaktach z rówieśnikami w sposób negatywny.
Przenieśmy się teraz w czasy drugiej wojny światowej.

Bohaterowie „Kamieni na szaniec" także mieli marzenia, ale rzeczywistość nie dopuściła do ich realizacji. Gdyby w tamtych czasach, tak trudnych i bolesnych dla naszego narodu, pojawił się Don Kichot, który nie zdawał by sobie sprawy z powagi sytuacji, ludzie też uznaliby go za wariata, chyba że jak Don Kichot, pragnący bycia rycerzem odnalazłby się w rzeczywistości i spełniał marzenia „w realu" a nie „w fikcji".

Pragnę przytoczyć jeszcze jeden argument z lektury „Kamienie na szaniec" A. Kamińskiego. Jak wyżej wspomniałam ludzie uznaliby Don Kichota w czasie wojny za wariata, jeśli byłby w świecie fikcyjnym. Mogłoby jednak być na odwrót. Bohaterowie bowiem mogliby zająć się swoimi marzeniami nie zważając na to, co dzieję się wokół nich. Skutki takiego „zlekceważenia sytuacji" byłyby makabryczne.

Niestety, nie podzielam opinii, że bycie czasem w fikcyjnym świecie i „bujanie w obłokach" to nic złego. Stwierdzam, że nie warto tylko marzyć, ale trzeba te marzenia realizować. Oczywiście tylko wtedy, kiedy zapoznamy się z opcjami w naszym zasięgu, które nam to ułatwią. Natomiast, co do życia w fikcyjnym świecie w dzisiejszych czasach, mówię stanowcze : Nie. Uważam tak, ponieważ może to mieć różne skutki. Możemy zostać nazwani „wariatami", ale też możemy sami się nimi stać, a tego raczej nie chcemy, Sadzę, że ludzie boją się właśnie dlatego oddać w pełni swoim marzeniom, więc we współczesnym świecie brak Don Kichotów.